ماهی نر که حدود 13 سانتی‌متر طول دارد از بدن و باله‌های خود خود برای به وجود آوردن پستی‌ها و بلندی‌ها در بستر ماسه‌ای اقیانوس استفاده می کند. او مرکز دایره‌ها را جایی انتخاب می‌کند که ماسه نرم و دانه‌ریزی داشته باشد. او برای خلق شاهکارش ابتدا مستقیما به سمت مرکز حلقه‌ها شنا می‌کند و سپس شروع به گردش به دور حلقه مرکزی خواهد کرد.

او پیش از اینکه ماهی ماده از راه برسد، الگوهای بی‌نظم و عجیبی را روی شن‌های نرم مرکزی لانه ترسیم می‌کند و مناطق برجسته‌ تشکیل‌دهنده حلقه‌ها را با صدف و تکه‌های مرجان تزئین خواهد کرد.

با نزدیک‌شدن ماهی ماده به لانه، ماهی نر شروع به برهم‌زدن شن‌های نرم میانی لانه می‌کند تا توجه او را جلب کند. ماهی ماده اگر لانه و معمار آن را بپذیرد، در مرکز این دایره‌های عجیب تخم‌ریزی کرده و مراقبت از تخم‌ها را به ماهی نر می‌سپارد.

محققان هنوز نمی‌دانند معیارهای ماهی ماده برای انتخاب لانه چیست. آنها حدس می‌زنند طرح‌های ایجاد شده در ماسه نرم میانی، تزئینات لانه، ابعاد آن و شاید تقارن دایره‌ها در انتخاب محل تخم‌ریزی مؤثر باشد. از سوی دیگر کار ساختن این لانه زمان‌بر است و بزرگ‌تر بودن آن می‌تواند نشانه ساخته‌شدن توسط نر قدرتمندتری باشد.

بهترین پدر دنیا

ماهی ماده پس از تخم‌ریزی لانه را ترک می‌کند و وظیفه مراقبت از تخم‌ها را هم به عهده ماهی نر می‌گذارد. ماهی نر حدود 6 روز باید در لانه بماند تا ماهی‌های کوچک سر از تخم دربیاروند.

با تولد ماهی‌های کوچک، ماهی نر هم لانه را ترک می‌کند تا جایی همان نزدیکی‌ها به دنبال دانه‌های شن نرم بگردد و ساخت یک لانه تازه را آغاز کند. محققان می‌گویند ماهی نر تمامی شن‌های نرم اطراف لانه را برای معماری آن به کار گرفته و برای ساختن یک لانه تازه باید بخش دیگری از بستر شنی را جستجو کند تا بتواند کار داوطلبانه خود را از نو آغاز کند.